Klachten van een gescheurde tibialis anteriorpees

De voet kan niet meer goed worden opgetild

Als de tibialis anteriorpees gescheurd is, ontstaat er een zogenaamde klapvoet. De voet kan niet meer goed omhoog bewogen worden. Het komt maar zelden voor dat de pees van de voorste scheenbeenspier scheurt en daarom wordt een scheur in deze pees vaak niet snel herkent. Vaak worden de patiënten door meerdere artsen gezien voordat de juiste diagnose gesteld wordt.

Mensen bij wie de tibialis anteriorpees is gescheurd, beschrijven vaak een specifiek moment waarop de pijnklachten begonnen. Ze hadden dus voor dat acute moment nooit pijnklachten van de pees. Vaak ontstaat de pijn bij een plotselinge gekke beweging van de voet, zoals het missen van een traptrede. Er ontstaat dan acuut pijn aan de voorzijde van de enkel. Vaak denken mensen dan dat ze hun enkel hebben verstuikt.

Na ongeveer een half uur is de pijn voldoende afgezakt om weer kleine stukjes te lopen, maar dan merkt de patiënt dat de controle over de voet verminderd is en hij of zij makkelijk over de eigen tenen struikelt. Dit noemen we een zogenaamde ‘klapvoet’.

Als na een tijd nog niet ontdekt is dat de pees gescheurd is, kunnen de tenen krom gaan staan. Dit komt doordat de spieren die de tenen omhoog bewegen het werk van de gescheurde pees over proberen te nemen en de hele voet proberen op te tillen. Dit fenomeen heet ‘recruitment’.

De teenstrekkers proberen de taak van de voorste scheenbeenspier over te nemen en de hele voet op te tillen, hierdoor zijn ze niet goed meer in staat de tenen te strekken.

Op den duur kan een milde platvoet ontstaan en kan slijtage in het enkel gewricht ontwikkelen. Ook wordt de kuitspier geleidelijk aan steeds korter.